Wie is Jerryaan Melko?
niet zolang geleden was ik één van de lezenden
en géén schrijfster, absoluut niet.
Niet dat daar iets mis mee is, O nee, maar anders.
Ja, geloof me, dat is héél anders.
Nu ben ik een lezende schrijfster
Geen schrijvende lezer, O, nee
Dat is óók anders, héél anders
En is volgens mij dan ook de kracht
die nodig is om dóór te kunnen geven
wat in mij leeft, wat mij beweegt
zodat U begrijpen zult
wat in mij de schrijvende maakt
De lezende schrijfster dan nog wel.
De Mel'koldertjes':
Losse, rare, kromme, tegenstrijdige, heftige, crue, leuke, nare, slimme en domme zinnetjes, verhaaltjes, woordjes, gezegdes en meningen.
Met doel mensen aan het denken of discussieren te krijgen.
Alle teksten kunt U bekijken op www.jerryaanmelko.wordpress.com en is zéker de moeite waard!
-----------------------------------------------------------------------------
Losse Mel’kolder’ woordjes en gezegdes(van red. of anderen):
Wie op het scherpst van de snede leeft
zal zich uiteindelijk alleen nog maar kunnen snijden
03-10-2011
------------------------------------------------------------------------------
Nieuwe woorden:
Nietzschezig- ‘-heid’.= Omringend gevoel van depressie, depressief landschap
Breuzingen = breuken en kneuzingen
Neutrinoscheet = heel zachte, overal doordringende super stinkende wind
16-10-2011. uit: De polygondor.
Ullie = jullie in de U- vorm
‘Grote mensen hebben altijd hoofdpijn, omdat ze altijd overal over na moeten denken!’
Een spreuk van ons 6 jarig ‘Meisje’, uit het Sci-fi boek: De Polygondor.
‘Mijn kater is zo zwaar geworden, dat hij diepe pootafdrukken achterlaat in mijn laminaat!’
Een excuus met een glimlach…..is o zo zacht en onweerstaanbaar
Ik zoek één van de gehersenspoelden om mee te praten, maar ik kan er geen vinden.
Ouders plaatsen hun kinderen onder het gezag van de leraren als ze hun naar school brengen. Dan dienen ze ook het gezag te erkennen met problemen en niet het gezag van die leraren ondermijnen. Bemoei je er dus niet mee, tenzij de leraar het niet afkan. Dan word je er vanzelf bij geroepen.
Pseudoniemen zijn nog veel te moeilijk voor hem!
Een kleinzoontje heeft net leren schrijven, bijna foutloos. Je kent dat wel in groep 4. Maar net als iedereen heeft hij ook van die dagen dat hij niet begrepen wordt. Hoe goed zijn bedoelingen ook zijn. Vraagt Juf aan haar normaal zo ijverige leerling:' En wat doet jouw opa?' Direct antwpoord hij anticiperent op de volgende vraag: 'Mijn oma is schilderes. En mijn opa is schrijfster.' De juf kijkt Jantje aan en begint het duel. 'Nee. jan, dat kan niet. Je opa is een schrijver, want hij is een man..' Jantje schudt wild zijn hoofd en houdt stug vol. 'Nee, juf, echt waar. Mijn opa is schrijfster.' Een beetje boos kijkt de Juf terug. 'Nee, Jan, voor de laatste keer je Opa is schrijver. Dus: mijn opa is.....?' De juf vewacht dat Jantje de zin afmaakt. Verbaasd kijkt Jantje op. 'Wat Uw opa is weet ik niet, Juf, maar de mijne is schrjfster, echt ik heb het gezien op zijn hyves!' De Juf reageert nu boos:'Ga jij maar in de hoek staan en als je straks goed weet wat je opa is mag je eruit komen.' Hij probeert nog:'Maar juf...' Hard en kwaad nu onderbreekt de Juf hem: 'Nu, Jantje, nu!" Verbaasd en in de war gaat Jantje in de hoek staan tot de les voorbij is. 'Hoe moet hij nou de Juf uitleggen dat hij echt waar gelijk heeft? En hij doet zo zijn best...
De Postbode
Het is al lang zover. Al twee dagen zit ik met spanning te wachten, wat uurtjes wegschrijven hier helpt niet veel. Nee, gister ging hij mijn deur voorbij. Het voelt net als Sinterklaas: komt ie wel of niet, ben ik zoet genoeg geweest om hem mijn deur of schoorsteen niet voorbij te laten gaan.
Dat het ook deze keer zoveel impact zou hebben heeft niemand me verteld, ik dacht dat het wel zou afnemen, maar dat is dus niet zo. De spanning neemt toe, het is bijna het einde van de week en bij het CBH is het al aangemeld. Ik kan dus zelf al mijn eigen boek bestellen terwijl ik dus nog niet eens een in mijn handen heb gehad. Ik ben zo druk bezig dat ik niet eens inde gaten heb dat de postbus, nee niet de postbus maar de bus waar de postbode de pakettenpost mee rond brengt, voor gereden is. Dan gaat de bel. Ik heb nog steeds niets in de gaten. Ik open de deur en daar staat de postman. Hij heeft twee paketten tussen zijn benen geklemd om de scanner goed het werk te laten doen. Let op, hè! Ik vraag: 'Wie is er nu weer niet thuis? Voor dat buurtje bewaar ik niets hoor!' Mijn herinnering aan hem voor dit kleine feit is overbodig, want het is voor mij! Hij moet lachen om de blijdschap die ik toon met het ontvangen van mijn pakketje. 'Mijn boek!' leg ik uit. Ik hoef nergens voor te tekenen en met een snel bedankje doe ik de deur dicht.
Snel open ik met een mesje de doos, haar het boek uit de popverpakking en zet hem voor me op tafel. Tevreden kijk ik er naar. Dat doe ik nog steeds want het boek staat er nog. En ik haal 'm nog even niet weg. Echt niet.
Titanenstrijd(tot in de Politieke Hel)
Bij het kijken naar Pauw en Witteman gisteravond zijn me een paar dingen extra opgevallen. Dit gebeurt me vaker, dus geen alarm alstublieft. Maar anders had ik deze blog waarschijnlijk nooit geschreven. Ik had, zeker het laatste debat, een titanenstrjd verwacht. Het tegendeel was mij gegund. Het kwam op mij over of de kandidaten al wisten wie de nieuwe leider zou worden. Alle debatten op een rij gezet zag ik ook gister weer 4 héél voorzichtige kanditaten, staand op eieren die ook al weer duurder geworden zijn door verkeerd doorgerekend beleid. Het gouden ei wordt uitgevonden. De vijfde, Martijn van Dam, had héél wat goed te maken en stond daar schijnzeker iets meer zijn nek uit te steken. Hij durft, maar het heeft wel zijn prijs. De onzekerheid daaronder was goed te zien en kon niet verhullen dat hij nog lang niet geschikt was om de Partij nu uit het drijfzand of de slob te trekken. Laat staan de Partj tot één samen te smeden. Dat is namelijk nodig willen ze enige kans maken een stabiele Partij te worden die weer klaar is de gróótste zijn. Mw. Lutz dan, ietwat stil afwachtend of ze af en toe ineens een kleine makkelijke score kon boeken. Ze is net een schoenmaker die de leest kwijt is geraakt. Ze behoort bij háár leest, blijf daar dan. Onbekend op het terrein waarop ze zich bevond heeft mediatraining geen tijd om haar klaar te stomen voor de harde opinies en aanvallen die de leider ongetwijfeld zou moeten kunnen opvangen. Ik krijg door deze zaken de neiging mijn zinnen véél langer te maken dan nodig is. Om de brei heen draaien en niet to the point werkt aanstekelijk! Ik ben blij dat ik aan deze kant van mijn laptop zit en kan schrijven wat in me opkomt. Oubolligge herhalingen krijgen we te horen. Wat we allemaal willen, weten we nu. Maar hoe... Dat hoor ik ook niet concreet van Mw.Nebahat Albayrak, ze wil precies wat de anderen ook willen, plus héél graag het leiderschap. Je ziet de gretigheid in haar ogen. We moeten dit en moeten dat, maar hoe? Het realiseren is zo verdomde moeilijk. Ik zit me alleen af te vragen hoe het zou zijn om onder haar samen te moeten werken. Ambitie kan ook te groot worden. Je over het hoofd groeien. Dat gebeurde met haar nicht. Nicht, toch? Maar dat zegt natuurlijk niets over haar. Dhr. Samson werd even geschoren om zijn opvliegende karakter, maar kan dit niet afdoen als iets dat hij moet leren. Het is te laat. Soms is de kennis over je karakter niet genoeg om er ook daadwerkelijk iets aan te kunnen doen. Ik heb dat ook. Ik praat teveel en ook te snel, vaak onnadenkend. Daarom schrijf ik hier én daar met overtuiging. Ik weet dat van mezelf, maar ik ben een vrouw. Ik kan soms niet anders. Maar ik leef met de wetenschap dat 'Sorry' zeggen makkelijk is en daarmee bijna altijd afgedaan. Daar hoef je niet voor te veranderen. Politieke voorbeelden genoeg. Nu denken jullie dat ik namen ga noemen, maar dat doe ik mooi niet. Dat is iets waarvan ik wél van te voren weet dat het problemen gaat opleveren. Afblijven dus. Maar je moest eens weten wat voor moeite het kost. Hou ik alleen nog Dra.Prof. en wetenschapper Ronald Plasterk over. Ik hoop dat ik de titels goed gebruik, anders moet ik daarvoor straks sorry zeggen. Ben ik niet te beroerd voor hoor. Hoe meer hoe beter. Oja, Ronald Plasterk.... Iets ouder, wijzer en meer ervaren in de hogere'politiek. Sommigen vinden dat een nadeel op zoek naar een nieuw Politiek leider die vernieuwend, bindend en samenvoegend moet zijn. Hij leek mij ook gister weer de meest echte, oprechte en misschien zéér waarschijnlijk wel de beste van deze vijf. De rolwisseling van Bos naar Cohen en weer naar niemand is te snel gegaan. Daar heeft de ruggensteker niet bij stilgestaan. Gooi je schoenen niet weg voordat je andere hebt. Zodat we dus niemand naar die rol hebben toe zien groeien. Behalve Plasterk misschien. Ook tijdens Cohen al de meest zichtbare en prominente PvdA vertegenwoordiger. Misschien verdient hij het ook om deze zware last op zijn schouders te krijgen. Wie het ook wordt: Ik ben niet jaloers, op geen van hen. Op degenen die het niet worden helemaal niet. Alleen wil ik de nieuwe partijleider veel wijsheid toewensen en geen verachtelijke, ruggenstekende achterklapper op de loer, om weer eens een mes in de rug te plaatsen. Die was in iedergeval niet geschikt om die functie te krijgen. Nu maar hopen dat géén van deze kandidaten het op zjn geweten heeft. Zullen we waarschijnlijk toch nooit te weten komen. Hallelujah, de nieuwe soap is geboren! En ik ben blij dat ik weer 'ns mijn ongebreidelde mening heb kunnen spuien.