De Polygondor, boek 1: De Polygondor

door: Jerryaan Melko E-book

Dit is het verhaal van een groepje overlevenden uit de Semipalatinsk fabriek in Kazakhstan,

de zogenaamde ‘mismaakten’.

Het resultaat van de vele nucleaire proeven op mensen, waarvan de bewijzen nog wel hier en daar te vinden zijn: totaal mismaakte, embryo’s op sterk water.

De op Aliëns lijkende baby’s weggestopt in mensonterende ‘weeshuizen’, her en der in de overblijfselen van een rond 1968 uiteengevallen U.S.S.R. , de straling nu in 2044 nog aanwezig.

In de lucht, in het water en op elke plant of steen.

Het verhaal van een groepje vrienden voor het leven, mismaakten en gezegend met een speciale gave. Het resultaat van die verschrikkelijke proeven.

Ook is dit het verhaal van de strijd om aan de macht van de ‘Fabriek’ een einde te maken.

Het is mijn strijd, maar niet de mijne alleen.

Door omstandigheden tot een familie samengevoegd hebben we ons uit veiligheidsoogpunt verdeeld in drie magnifieke groepen.

Ik doe de reis met vijftien anderen, ieder met zijn eigen gave. Het is een tocht vol gevaren, verbazing, ontdekking en verraad.

Want ik ben een Polygondor, een speler met de puntjes van Polygonen, de Polygondortjes van atomen en neutronen, overal in en om ons heen. Ik ben in staat om tot het kleinste niveau te veranderen en aan te passen aan mijn wensen. Ik verander bijvoorbeeld de polygondortjes van plastic en verander die in zand-polygondortjes en meer, veel meer…..

Maar ook groter. Universums omvattend.

Een gevaarlijk spel ontstaat om onze kant van de wereld te verbeteren.

Doden vallen en het is onvermijdelijk, we komen ze ook tegen de ‘niet levenden’.

De hoop van de wereld ligt in mijn handen.

Ik ben de Polygondor, tegen wil en dank

The Priest librio1

Hoofdstuk I : Een Opening

Zichtbaar alleen voor hen die ‘zien’.

Ik trek mijn zwarte habijt aan en zet mijn hoed met grote strakke rand op mijn wild golvende spierwitte haren. Mijn witte, halflange baard is ook golvend strak bijgehouden. Het groeit over mijn kleine witte boord, het collaar. Mijn kleine zwartgeverfde puntsnorretje is in het een mesdikte onder mijn neus weg geschoren. Op die manier is het een klein Dali-achtig snorretje uitlopend in een rechte stijve punt aan iedere kant. Oorspronkelijk ben ik blond, lang geleden. Als ik wil, verlengen zich de twee scherpe hoektanden, fangs, uit mijn witte gebit. Dat doet me dan op een soort vampier lijken. Gelukkig lijk ik verder in niets op een vampier, maar op een demon. Daardoor ben ik eigenlijk het yin-yang van de mensheid, godheid en demon tezamen. Mijn demonenkant, het ultieme van Goed en Kwaad, door de Heer geschapen na en naar aanleiding van de Eerste Apocalypse.

Mijn halflange habijt heeft aan de voor- en achterkant een split, zodat ik vrijer ben in mijn bewegingen. In mijn linkerhand pak ik de kleine eeuwenoude Bijbel en in de rechter een halflang ‘gezegend’ altijd scherpe samoerai-achtig zwaard. Over mijn rug hangt een schede, waar ik met een simpele beweging het zwaard in steek.

Onder mijn habijt, aan een riem om mijn heupen, hangt een grote revolver met twaalf kogels in de trommel, altijd klaar om te vuren. Met een extra lange loop, die bijna de lengte van mijn bovenbeen heeft. Verder nog een streng met kogels. Speciale dumdumkogels gevuld met kwikzilver. Een electro-zweep hangt opgerold aan een haakje aan de linkerzijde van mijn riem. Naast een modern stroomstoot wapen in een holster ter hoogte van mijn dijbeen. Mijn altijd uitstekend verzorgde, zwart glimmende laarzen zijn van zacht Italiaans leder gemaakt. Beweeglijk en goed beschermend. Een groot jachtmes zit in een schede aan mijn riem achter de revolver en een tweede in mijn laars.

Mezelf te zwaar bewapenen begin ik niet aan. Ik moet me optimaal kunnen bewegen en nergens door gehinderd worden. Ik ben klaar en kijk nog even in de extra lange passpiegel.

Mijn ogen lichten rood op en worden bijna direct weer licht hemelsblauw.

Ik ben de laatste échte ‘The Priest’, mens-demon, de Goddelijke Samenkomst van Goed met Kwaad. Aartsengel Gabriël en de Gevallen Aartsengel Lucifer.

De belichaming van beide, direct door God geschapen. In Zijn evenbeeld.

De Schepping zoals hij bedoeld heeft.

Sommigen zullen dit als Godslastering kunnen opvatten, maar wat waren Adam en Eva toen ze nog in de Hemel woonden en er geen Kwaad bestond? En wat werden ze later toen ze eruit geknikkerd werden? Die mensen met commentaar hebben geen enkel recht tot spreken. Zelfs als zou het de Paus zijn, niet. Ik sta te dicht bij de Heer en heb zijn zegen.

Alles is afhankelijk van the eye of the beholder. And the believer.

Hoe kan een mens in evenwicht leven, als er geen balans is tussen Goed en Kwaad? De Chinese monniken hadden het al eeuwen geleden met hun Yin-Yang verwezenlijkt en in de praktijk gebracht.

Mijn kleine verweerde zwarte Bijbel en een speciale, oude zilveren crucifix verdwijnen in de linkerbinnenzak van mijn open habijt, dat eigenlijk meer een lange mantel is, gitzwart en ouderwets zoals die in de 8^e en 9^e eeuw gedragen werd. Twee zilveren eeuwenoude, niet gepolijste, knopen houden de mantel aan ieder kant bovenop mijn schouder vast. Het heeft iets Romeins. Als laatste steek ik mijn dun soepele zwart leren handschoenen tussen mijn brede riem, rechts van de zware doffe zilveren buckle dat een halve duivel en een halve engel voorstelt. Oppoetsen van het zilver, koper of ander metaal van mijn tenue is niet handig als je in het duister aan het rondsluipen bent. Elke schittering kan je verraden. Ook mijn ogen veranderen daarom in diepdonker rood. En lachen heb ik om die reden ook in die situatie afgeleerd. Behalve als het me in een scenario uitkomt. Ik moet zeggen dat zo’n duivelsgebit een beangstigend gezicht kan zijn, met een lichtval uit een bepaalde hoek.

Er is alweer een nieuwe ingang naar de hel ontdekt van waaruit enkele demonen en halfgebroeden ontsnapt zijn, ik noem ze eigenlijk het liefst halfgebraadtes. Ik ben sowieso, op dit continent Eureopea, de enig overgebleven Priester. Gezalfd door de laatste Paus, Innocentius XIV, die onlangs een onzalig einde is gestorven. Badend in het bloed. Naakt, gegeseld en ontzedigd gevonden met een groot zilveren kruis in zijn onderste geramd en een groot oog in zijn rug gekerfd. Gemarteld tot in zijn diepste ziel, welzeker door een demon. Zijn oude wonden van zelfkastijding waren al lang geheeld en konden dus geen rol in zijn dood gespeeld hebben. Het geeft ook aan wanneer hij voor het laatst boetedoening heeft gedaan.

Hoe die demon bij hem had kunnen komen is vooralsnog een raadsel. Had hij het verdiend? Dat is niet aan mij om over te oordelen. Maar ik heb wel mijn mening daarover.

Ik zie het toch wel als mijn Heilige plicht dit raadsel te ontrafelen.

Zijn Dood maakt mij de enig hoogste in rang, uit naam van God, Jezus Christus en Maria ‘de Eerste’ Magdalena. Echter door de rangorde der kardinalen is dit nooit openlijk erkend. Zal ook nooit gebeuren, denk ik, maar ik ben schijnbaar toch de enige die in mijn kracht en steun van de Heer als eenheid gelooft. Een fout die ze allemaal maken. De Hypocrieten.

Voor sommigen een reden om met een scheef oog naar mij te kijken. Als ze te lang scheef kijken prik ik die er zo uit. Intriges tolereer ik niet meer en worden hard en meedogenloos gestraft.

De laatste Priest in Afrika, Jozes, is ook al verdwenen, alweer een tijdje geleden. Maar ik heb nog geen tijd gehad de toedracht te onderzoeken. Toch wordt het tijd deze te ontrafelen en Jozes weer bij de gelederen te voegen.

Het is te druk aan het worden. Overal komen de tekenen van de Tweede Apocalypse tevoorschijn. Hoewel er eigenlijk meer wereldwijde situaties als een Apocalypse toegerekend kunnen worden. Deze keer niet uit het Midden-Oosten afkomstig. Mekka, zoals toen, bestaat al lang niet meer en is geworden tot een plaats van verzoening. Ongelooglijk maar waar. Dat maken Jeruzalem en Mekka samen met een derde nog niet ‘getoonde’ plek tot de drie-eenheid van God, Jahweh en Allah of welke stroming je ook aanhangt. Zeker is dat het Vaticaan het niet is. Die ontbrekende derde.

De Poorten naar het Vaticaan zijn ondergelopen en bedoezeld door de schepselen uit de hel. De Datum is verloren gegaan voor de mens in, wat lijkt, een oud verleden. Ik, The Priest, heb de Heilige plicht die bij te houden. Hoe weet men anders wanneer de ware voorspellingen uit zullen komen?

Het Allerheiligste loopt voorlopig geen gevaar. Ook de Klaagmuur is niet bedoezeld geworden. De opkomst van de hellevegen zal tegengehouden moeten worden. Meer en meer tekenen en confrontatie hebben de laatste tien jaar plaatsgevonden, waar normaal gesproken een centennium over werd gedaan.

Mijn tocht zal me voeren naar de ondergrondse onder het echte Nova Scotia. En vandaaruit in een ooit hypermoderne monorail met enorme snelheid naar de ooit de werkelijke en echte Vaticaanse wereld van waaruit de Roomse en niet-Roomse Wereld voor lange tijd bestuurd werd. Eeuwigheden zelfs.

Koningen en Keizers bogen hun hoofd voor de werkelijke vertegenwoordiger van de Kerk, later de Tempeliers en nu ik, The Priest, de laatste, enig en echte Gods Strijders op Aarde. Als ook Jozes er niet meer zou zijn, God behoedde, maar hebbe dan zijn Ziel en niet de ‘stella matutina’, de verlichtte, lucifer (allen zonder hoofdletter).

Er is veel over de aanloop geschreven, velen hebben het mis.

Een groot gedeelte is verdwenen in de diepte van die zogenaamde Money Pit op Nova Scotia, New England, Noord-America. Velen die geprobeerd hebben de put van zijn geheim te beroven zijn gestorven, ellendig en alleen. Wat ze echter niet wisten was dat de vijf aanwijzingspunten, toen geïnterpreteerd als een kruis met de vijf referentiepunten verspreidt over het eiland veel te klein was. Als de vier punten doorgetrokken worden naar hun volgende samenkomst, het Nieuwe Vijfde Punt, heb je de werkelijke ‘Money Pit’. Sinds kort is bekend dat dat de plaats is waar het kwaad zich manifesteert en uit de hel (zonder hoofdletter) tevoorschijn probeert te komen. Met wisselend succes. Het zou mij niets verbazen als de verdwijning van mijn Afrikaanse collega Jozes daar aan verbonden ligt.

Al een eeuwigheid geleden heb ik ook The Priest in het Verre Oosten, China, ingewijd. Net als Jozes, menselijk. The Priest Lǐpǐn( 牧师). “Hij met de Gave” wordt hij genoemd, vanwege zijn steevaste geloof, dat hij echt overtuigend over weet te brengen.

Onder de oude Daqin-pagode, waarin tegenwoordig ook een Boeddha tempel is gevestigd, heeft hij zijn kerk en geheime zéér goed beveiligde onderkomen.

In de vele ondergrondse kamers is het echt zéér comfortabel vertoeven in tegenstelling wat de buitenkant ons doet geloven.

Op de verweerde gevel prijken oude Chinese tekens van zes honderd jaar na Christus. Uit het typisch zacht, witachtig, Chinees marmer gehouwen.

Het volgende gezegde blijft voor altijd zichtbaar:

牧师是神之使者，信者得永生，不信者入地狱，翅膀是柔顺华美的绿色。

(The priest is the messenger of God, believers have eternal life, their wings are soft and beautiful green and unbelievers will be bound into hell.)

De kerk is supermodern en up-to-date gehouden met de laatste Chinese snufjes en nieuwigheidjes. ‘Made in China’ doet het al heel lang beter dan made in Japan. Sind tijden is er geen teken van gevaar meer geweest, dus hoef ik me daar voorlopig niet ook mee bezig te houden en kan ik er op vertrouwen dat het daar nog veilig is. In dit geval is geen nieuws goed nieuws.

De Daqin-pagode is een overblijfsel van de oudste christelijke kerk in China. De pagode bevindt zich in Chang'an, in de provincie Shaanxi. De kerk en het klooster werden gebouwd in 640 door mensen van de Assyrische Kerk van het Oosten, ook wel de Nestoriaanse Kerk genoemd. Het werd verlaten rond 845 omwille van christenvervolging in China. In de veertiende eeuw werd de pagode omgebouwd tot een Boeddhistische tempel. De pagode werd in 1556 zwaar beschadigd door een aardbeving en uiteindelijk verlaten. Ten gevolge van de aardbeving waren veel van de ondergrondse kamers niet meer toegankelijk geweest. Ik heb de pagode in 1998 na een fantastische tien jarige verbouwing weer als bezit van de Christelijke Kerk ingelijfd. The Priest Lǐpǐn is opnieuw de eerste in Zuid oost Azië. Niet gemakkelijk ten tijde van de communistische partij, die in het jaar 2000 uiteengevallen is en omgevormd tot de Eeuwige Chinese Partij.. Precies op de jaarwisseling naar 2001, hoewel niemand dat wil geloven. Eerst wist men het nog een ruime tien jaar voor de buitenwereld verborgen te houden.

Zover het begin .... is Uw interesse gewekt?

Binnen niet al te lange tijd wordt de laatste pagina geschreven