Sorry…seems to be.
Sorry...,sorry...S...O...RRR...Y
Hoor hoe het klinkt! Zie hoe het geschreven wordt: Sorry...
Het schrijven van dat woord is net zo makkelijk als het uitgesproken wordt.
'Sorry seems to be...' wie kent dat liedje niet.
Een heleboel mensen doen net alsof het inderdaad het allerrmoeilijkste woord is. 'Seems to be', ja inderdaad!
Dat ze het eigenlijk niet over hun tong kunnen laten rollen. Lulkoek! Doen net alsof,
ja!
Hun hachje is toch belangrijker.
Als het puntje bij het paaltje komt spreken ze het maar al te graag uit. Ongemeend en niet oprecht.
Tezamen met het nepexcuus, door velen misbruikt: 'als ik toen wist...'
Nee, Persoon: U hád het moeten weten, daar wordt U toch voor betaald? Om het te weten.
En dan? Sorry?
Als we toen wisten wat we nu weten...was U als keuze toch echt niet de juiste.
Dus geen sorry, dat is niet op zijn plaats. Maar 'hup' een wip. Een schup onder het kuntje!
Dan zeggen wij in koor: 'Sorry, dat we in de eerste plaats met jou begonnen zijn.'
Dat is dan een 'sorry', gemeend en op zijn plaats.
------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------
Eens kijken of deze manier van verspreidenwerkt en U het kunt waarderen of niet. Ik hoop dan ook op reacties.
Vergeet niet hier terug te komen, na het bezichtigen van wat er achter die link aankomt
Ergernissen http://wp.me/p27r8E-gB via @JerryaanMelko
Tot zo, dan!
------------------------------------------------------------------------------------
Mijn Bipsie
7mei
Mijn Bipsie
Een opmerking tijdens een documentaire deed me denken aan een kronkeltje dat een tijdje geleden op een zonnige warme dag door mijn hoofd speelde. Uiteraard kan ik U deze niet onthouden:
Het is warm en iedereen was luchtig gekleed. Zo ook ik.
Ik zorgde er voor dat alles goed tot zijn recht kwam en voelde me daar uitermate zeker bij.
Ik begaf me ietwat later in een drukke straat op weg naar een voor mij speciale bijeenkomst. Begin mei, hè!
Plots wordt ik vol en niet te hard in mijn achterste geknepen. Verrast blijf ik staan en draai me om, maar zie niemand die het gedaan zou kunnen hebben, of iedereen wél eigenlijk.
Een gedachte schiet door me hoofd: ‘Eigenlijk kan ik wel blij zijn dat er nog iemand is die mij mooi genoeg vindt om het risico te lopen om met volle hand in mijn bipsie te knijpen.’
Met een betere bui dan ik had loop ik door. Denk daar maar eens over na als het jou gebeurt!
------------------------------------------------------------------------------------------
