God, wat lelijk...

God, wat lelijk…

God, wat zijn ze lelijk, die mensen, lelijk en vies, ja vooral vies.

Stinkend naar scheet en zweet, onder vieze oksels, in de nek en zelfs tussen de benen.

God wat zien ze er uit, die mensen, lelijk en vies, ja vooral vies.

Vet kwabbels, met hier en daar een wild groeiende haar en ‘moedervlek’ of verrotte bult, ‘wrat’ genaamd die daar niet behoort te zijn.

Naar mate de leeftijd vordert krijgen die haren meer en meer de kans om uit alle gaten die het gezicht heeft, de oren en vooral de neus tevoorschijn te komen. . Door die haren blijven losse stukjes snot hangen en veranderen van groen naar donkere bruin ophopend tot er met een gesnuf weer een weg vrij wordt gemaakt. Met verwoede pogingen wordt geprobeerd de haren er met twee vingers uit te trekken. Wat resulteert in een constante neus peuterij. Peuterij heeft gewoonlijk en ook deze keer niets te maken met peuters! In een andere context soms alles met pedofilie, maar daar heb ik het nog wel over.

Het resultaat is een klodder buiten de neus die met de vingers wordt verwijdert en soms heerlijk opgegeten. Kleine zwarte pitjes met, onder de huid een gevuld vetzakje met dode bacteriën dat zich een weg naar buiten wurmt en soms zelfs spetterend tegen de spiegel een landingsplaats vindt. Of anders: rood opknappen staat en wacht om te worden uitgeknepen, met dezelfde vieze neusvingers. De haren in de oren maken het onmogelijk dat de gele stinkbende er zonder wattenstaafje en een spray uit zichzelf uit verdwijnt. Te pas en onpas verdwijnt een pink, met vieze ongeknipte nagel, met een draaiende beweging in het oorgat en komt er vaak niet ongeschonden uit. Niet voorbereidt om de troep netjes op te ruimen wordt de pink met vieze nagel gewoon aan de broek of sok afgeveegd. Hoe het komt weet ik niet, maar het vel wordt overal slapper en rekt uit, plooien ontstaan en als vanzelf ís het daar. Daar tussen de kwabbels: de geur, de zweetkorreltjes, stinkend en rolbaar tussen je vingers. Die nemen gelijk de geur over en na een walgelijke poging van je maag om zich zelf binnenstebuiten te keren raak je aan die geur gewent.

De voortdurende schetenplaag laat niet alleen op de onderbroek een spoor achter. De stank trekt via de billen naar de onderrug verder naar boven. Een geur die niet even met de wc-deo weggespoten kan worden. Hoe het mogelijk is weet ik niet.

De tenen worden omringd door zwart vuil en heeft een stank dat ver buiten de schoenen te ruiken is.

De tenen steeds meer vervormend passen nog net in de schoenen, de knokels schots en scheef. Zweetvoeten in combinatie met grote eeltvlekken resulteert in een onverwijderbare stinkplek. Zelfs het wc-papiertje weet de resten van de kleine behoefte niet helemaal weg te vegen, laat staan de grote en begint zelfs na enkele uren aan de voorkant door te dringen. Een onverklaarbare vislucht hecht zich aan de geslachtdelen alsof het deel uitmaakt van een verrotte emmer vis.

God, wat zien ze er uit, die mensen

De verrotte tanden worden omringd en aangetast door plakkende etensresten die met een tandenborstel niet meer te verwijderen zijn en zo na een tijdje een stinkende geur voortbrengt dat bij het uitademen zelfs de bril door de walm doet beslaan. Het is niet voor niets dat de tandarts een monddoekje voorheeft bij de pogingen tot verwijderen van de gebitsbende: steen en plak genaamd. En een grote bril.

Met mondspray, kauwgum en Listerine is ook de schade niet meer te verhullen.

Uren onder de douche, maanden in bad en jaren scrubben….heeft helemaal geen nut.

Die geuren zijn er met een uurtje weer terug.

God, wat lelijk, die mensen…

Walgend draai ik me weg van de spiegel.